Ich danke dir, du stummer Stein,
und neige mich zu dir hernieder:
Ich schulde dir mein Pflanzensein.

Ich danke euch, ihr Grund und Flor,
und bücke mich zu euch hernieder:
Ihr halft zum Tiere mir empor.

Ich danke euch, Stein, Kraut und Tier,
und beuge mich zu euch hernieder:
Ihr halft mir alle drei zu Mir.

Wir danken dir, du Menschenkind,
und lassen fromm uns vor dir nieder:
weil dadurch, dass du bist, wir sind.

Es dankt aus aller Gottheit Ein-
und aller Gottheit Vielfalt wieder.
In Dank verschlingt sich alles Sein.

Christian Morgenstern
Die Fußwaschung

Ik dank u, gij stille steen
en nijg mij tot u neer:
ik dank aan u mijn zijn als plant.

Ik dank u, gij grond en plant,
en buk mij tot u neer:
u verhief mij tot het dier.

Ik dank u, steen, kruid en dier,
en buig mij tot u neer:
gedrieën bracht u mij tot mijn zelf.

Wij danken u, gij Mensenkind,
en knielen vroom voor u neer:
want, doordat u bent, zijn wij.

Dank spreekt uit alle goddelijke eenheid
en alle goddelijke veelvoud weerom.
In dankbaarheid verbindt zich alle zijn.

Christian Morgenstern
De voetwassing

Werkvertaling zonder rijm of ritme