Juni

21 mei tot 21 juni

Het als vooruitgang beleefde evenwicht is volharding.

Want alleen wie onvermoeibaar de wereldverschijnselen met zijn eigen geest doordringt, schrijdt voort tot hun ware gestalte. Deze vooruitgang begint geenszins pas daar waar hij voor de zelfbeschouwing volledig doorzichtig wordt. Veeleer ligt aan alle volharding als werkelijke drijfveer het feit ten grondslag dat alle activiteit min of meer bewust uit de oeractiviteit van het denken voortkomt, dat het slagen van elke naar buiten gerichte bezigheid berust op de ontmoeting van de eigen geest met de geest die in de dingen besloten ligt, en dat wij daarbij niet alleen het object van onze activiteit, maar ook onszelf gestalte geven. Daarop berust immers al het leren en kunnen. Dit is de betekenis van Hegels uitspraak: "Der Bildende bildet sich selbst." (De vormende vormt zichzelf).

In de volharding zijn wij derhalve de in ons gelegde opdracht tot zelfontwikkeling trouw. Zo'n trouw maakt het ons ook pas mogelijk een opdracht of een mens waarachtig trouw te zijn. Want trouw is degene die in het onophoudelijk werk dat hij aan zichzelf volbrengt, nakomt wat hij de wereld en zijn lotgenoten verschuldigd is.

Zo wordt volharding trouw.

Een meditatie van zo'n trouw is de proloog van het Johannes-evangelie. (Want hij verkondigt het Woord dat wij in onszelf vernemen, als wij onszelf, als wij anderen, en als wij onze opdracht door het standhouden tegen alle weerstand in trouw zijn.)